Ο Snowden, η Κρίση και ο νέος "ψυχρός πόλεμος"

Η θεωρία του χάους σε πλήρη εφαρμογή: η “υπόθεση Snowden” βλάπτει τις... προσπάθειες αντιμετώπισης της διεθνούς οικονομικής κρίσης. 

Από το 2009 και εξής η ομάδα των 20 ισχυρότερων οικονομικά χωρών του πλανήτη έχει αποτελέσει (έστω και με φθίνουσες συν τω χρόνω προσδοκίες) το σημαντικότερο φόρουμ συντονισμού των μεγάλων δυνάμεων απέναντι στην κρίση. Ωστόσο, χωρίς εμπιστοσύνη, πόσο μάλλον συντονισμό, ο λόγος ύπαρξης της G20 τίθεται εν αμφιβόλω. 

Ήδη άλλωστε η “απόδραση” του Edward Snowden την Πέμπτη (μία ημέρα μετά τη σημαντικότερη έως τώρα αποκάλυψή του, αυτήν για το πρόγραμμα XKeystore) από τον χώρο τράνζιτ του αεροδρομίου Σερεμέτιεβο της Μόσχας, όπου είχε εγκλωβισθεί επί πέντε εβδομάδες, προκαλεί προβληματισμό στη Ουάσιγκτον για το αν θα πρέπει να υπάρξει κατ΄ ιδίαν συνάντηση του Barack Obama με τον Vladimir Putin στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της G20 τον Σεπτέμβριο στην Αγία Πετρούπολη. 

Πέρα από τον εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου, που εξέφρασε την “βαθιά απογοήτευσή” του και δήλωσε ότι η “κατάσταση αξιολογείται” μετά την απόφαση της Μόσχας να χορηγήσει προσωρινό άσυλο στον Snowden, κάποιες φωνές πηγαίνουν ακόμη πιο μακριά. Λόγου χάρη, οι γερουσιαστές Chuck Shumer και John McCain έχουν προτείνει ακόμη και την ακύρωση της Συνόδου της Αγίας Πετρούπολης, ο πρόεδρος του ινστιτούτου Freedom House, David Kramer εισηγείται να εκπροσωπηθούν οι ΗΠΑ δια του αντιπροέδρου Joe Biden, η εφημερίδα Wall Street Journal σε κύριο άρθρο της έριξε την ιδέα να δεχθεί ο Obama στον Λευκό Οίκο τον γιο του φυλακισμένου Ρώσου ολιγάρχη Mikhail Khodorkovsky, ενώ ο γερουσιαστής Lindsey Graham, ανατρέχοντας σε ψυχροπολεμικά προηγούμενα, ζήτησε το μποϊκοτάζ των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2014 που θα φιλοξενηθούν στο Σότσι της νότιας Ρωσίας. 

Ο Ρώσος πρόεδρος έχει κάθε λόγο να θέλει την επιτυχία τόσο της Συνόδου της G20 (ιδίως σε μια συγκυρία υποχώρησης των ρωσικών ρυθμών ανάπτυξης, οπότε η χώρα του θα πρέπει να προβάλει ως θελκτικός επενδυτικός προορισμός) όσο και των Αγώνων του Σότσι. Με αυτή την έννοια, καθίσταται πιστευτός ο ισχυρισμός του ότι ο Snowden ήταν ένας ανεπιθύμητος επισκέπτης και ότι η Μόσχα δεν επιθυμεί τη διατάραξη των σχέσεών της με τις ΗΠΑ. Εξ ου και οι Ρώσοι ιθύνοντες επιχειρούν να υποβαθμίσουν τη σημασία των αποκαλύψεων του Snowden, δηλώνοντας ότι αυτές αφορούν πράγματα “ήδη γνωστά εν πολλοίς” - την ώρα που οι Αμερικανοί ομόλογοί τους μαίνονται. 

Ωστόσο, ο Putin δεν μπορούσε (στον βαθμό που δεν του δόθηκαν άλλα ανταλλάγματα) να φέρεται ως “δεδομένος” και να υπακούει απλώς σε αμερικανικές απαιτήσεις. Ούτε μπορούσε και να αγνοήσει (ιδίως στο φόντο της όλο και μεγαλύτερης πολιτικής εξάρτησής του από την εθνικιστική “βαθιά Ρωσία”, μετά τις περσινές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις των ανερχόμενων κοινωνικών στρωμάτων των αστικών κέντρων) τις διαθέσεις της ρωσικής κοινής γνώμης, η οποία, σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Levada επικροτεί σε ποσοστό 43% έναντι 29% τη χορήγηση πολιτικού ασύλου στον Snowden – υπέρ της οποίας έκανε lobbying ακόμη και η Ρωσική Εκκλησία. 

Άλλωστε και η παγίως καχύποπτη απέναντι στις υπερβάσεις της ομοσπονδιακής εξουσίας, αμερικανική κοινή γνώμη, κατά απόλυτη πλειοψηφία ακόμη και μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων, χαρακτηρίζει τον Snowden ως “whistleblower” (αυτουργό διαρροής χάριν του δημόσιου συμφέροντος) και όχι “προδότη”. 

H «υπόθεση Snowden» δεν υπήρξε κεραυνός εν αιθρία. Οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις απέχουν πολύ από την εποχή της “επανεκκίνησης” (reset) που διακήρυσσαν οι Barack Obama και Dmitry Medvedev. Έχουν μεσολαβήσει οι καταγγελίες Putin ότι το State Department καθοδηγεί τις εναντίον του διαδηλώσεις, καθώς και οι αποφάσεις για απαγόρευση λειτουργίας των ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από την USAID και για απαγόρευση υιοθέτησης στις ΗΠΑ παιδιών από τη Ρωσία. Η δε Ουάσιγκτον έχει υπερψηφίσει το Νόμο Magnitsky, ο οποίος καθιστά αντικείμενο κυρώσεων Ρώσους αξιωματούχους εμπλεκόμενους σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Υπογραμμίζουν πολλοί το παράδοξο του να προβάλλει ο Putin ως υπέρμαχος των ανθρώπινων δικαιωμάτων: όταν όμως ο Αμερικανός υπουργός Δικαιοσύνης Eric Holder φθάνει στο σημείο να υπόσχεται στον Ρώσο ομόλογό του ότι ο Snowden δεν θα αντιμετωπίσει τη θανατική ποινή ούτε θα βασανισθεί (!), σε περίπτωση έκδοσής του στις ΗΠΑ, η δυνατότητα της υπερατλαντικής υπερδύναμης να καταγγέλλει το Κρεμλίνο μάλλον έχει εξανεμισθεί... 

Άλλωστε, η ρωσοαμερικανική ατζέντα παραμένει βαρυφορτωμένη: η πρωτοβουλία Kerry-Lavrov για τη σύγκληση της διάσκεψης “Γενεύη 2” εκκρεμεί. Η προγραμματισμένη για το 2014 αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν, προϋποθέτει τη συνεργασία της Ρωσίας, η οποία έχει παραχωρήσει στο ΝΑΤΟ αεροπορικές διευκολύνσεις. Το ζήτημα των πυρηνικών προγραμμάτων του Ιράν και της Βόρειας Κορέας επιβάλλει ένα μίνιμουμ συνεννόησης μεταξύ των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. 

Συνεπώς, τυχόν προσπάθειες της Ουάσιγκτον να απομονώσει τη Ρωσία κινδυνεύουν να καταλήξουν σε αυτοαπομόνωση. Ίσως λοιπόν ο “απρόσκλητος” Snowden να αποδειχθεί λιγότερο ανεπιθύμητος για την Ρωσία από όσο δημοσίως διακηρύσσεται (ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι ο Ρώσος δικηγόρος και εκπρόσωπος του Αμερικανού φυγάδα, Anatoly Kucherena, συμμετέχει στο συμβούλιο σχέσεων της μυστικής υπηρεσίας FSB μετά του κοινού...). Αλλά και για τις ΗΠΑ ίσως αποδειχθεί ότι η Ρωσία δεν είναι το χειρότερο μέρος για να κυκλοφορεί ο 30χρονος whistleblower...

capital.gr

Read More

Πώς και πότε θα γίνει το νέο «κούρεμα»

του Γιώργου Παπανικολάου 

Το πρόσφατο άρθρο του Wolfgang Μunchau στους Financial Times αποτύπωσε μια πραγματικότητα: κανένας δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί να εξυπηρετήσει το σύνολο του χρέους της, ασχέτως των δηλώσεων μιας μερίδας πολιτικών και τεχνοκρατών της Ευρώπης.

Ορθώς λοιπόν ο Munchau πέρασε στο επόμενο ερώτημα: Θα γίνει το (αναπόφευκτο) κούρεμα εντός της ευρωζώνης, με τη συναίνεση των εταίρων δανειστών μας; Ή εκτός του ευρώ και με κάπως μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων της ελληνικής πλευράς;

Στην ουσία, χωρίς να το γράψει, ο Munchau ρωτάει πρακτικά αν θα επέλθει διάλυση της ευρωζώνης, τουλάχιστον με τη μορφή που την ξέραμε, ή θα υποχωρήσουν οι δανειστές και θα «κουρέψουν» τα οφειλόμενα ποσά, προκειμένου να κρατήσουν τη σημερινή μορφή της «Ενωμένης Ευρώπης».

Κι αυτό διότι η όλη «ιδέα» του κοινού νομίσματος στηρίζεται στο γεγονός ότι δεν είναι ξενοδοχείο, όπου μένει όποιος θέλει για ένα διάστημα, κι άμα θέλει παίρνει το καπέλο του και φεύγει, αλλά ένα σπίτι που επιλέχτηκε και δεν αλλάζει.

Αν η Ελλάδα βρει τον δρόμο της εξόδου, γιατί να μην τον βρουν σε κάποια φάση και η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ισπανία, ακόμη και η Γαλλία;

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν θα γίνει «μονομερώς», με δήθεν τσαμπουκά, αλλά μόνο με την «ανοχή», για να μην πω τη συναίνεση, των δανειστών μας, που θα συνεχίσουν να είναι δανειστές μας, είτε είμαστε στο ευρώ είτε φύγουμε από αυτό.

Όσοι ρομαντικοί της Αριστεράς (ή και της Δεξιάς) πιστεύουν ακόμη στη δήθεν συγκριτικά «ανώδυνη» λύση του Grexit δεν έχουν παρά να διαβάσουν το πρόσφατο άρθρο του Γιάννη Βαρουφάκη.

Συνεπώς, μιλώντας γενικότερα, είτε τα κράτη που βρίσκονται στην πλευρά των δανειστών θα βρουν τρόπους να βάλουν νερό στο κρασί τους σε ό,τι αφορά τα οφειλόμενα από τους δανεισμένους εντός του ευρώ, είτε η ευρωζώνη θα διαλυθεί περίπου «κοινή συναινέσει».

Ασφαλώς τέτοιες αποφάσεις δεν λαμβάνονται με ευκολία.

Όσο δύσκολο είναι ακόμη και για την ίδια τη Γερμανία να απαρνηθεί την τεράστια επένδυση πολιτικού, ιστορικού και οικονομικού κεφαλαίου, που οδήγησε στον σχηματισμό της ευρωζώνης, άλλο τόσο είναι να περάσει στην κοινή γνώμη των κρατών του Βορρά η έννοια της απώλειας σημαντικών κεφαλαίων υπέρ των «προβληματικών Νότιων».

Λαμβάνοντας υπ' όψιν μας και το γεγονός ότι οι πολιτικοί έχουν γενικώς την τάση να μεταθέτουν τις δυσάρεστες αποφάσεις στο μέλλον (με την ελπίδα ότι η μπόμπα θα σκάσει στα χέρια κάποιου άλλου), είναι μάλλον επιπόλαιο να περιμένουμε γρήγορες ή «ριζικές» αποφάσεις στο θέμα του ελληνικού χρέους.

Θα είναι λοιπόν μεγάλη έκπληξη αν δούμε πραγματικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους πριν η κατάσταση στην Ευρώπη και στην Ελλάδα φτάσει στο απροχώρητο!

Πιθανώς να δούμε μεσοβέζικες λύσεις, όπως μια αναδιάρθρωση των λήξεων και των επιτοκίων στα δάνεια, που όμως από μόνη της δεν θα λύσει το πρόβλημα. Πιθανώς να δούμε και μια «ελάφρυνση» του χρέους, με το ESM να αναλαμβάνει ένα μέρος των κεφαλαίων που δαπανήθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Αυτές όμως οι λύσεις θα αποδειχτούν ασπιρίνες, λόγω του μεγέθους του ελληνικού χρέους, αλλά και της συνεχιζόμενης ύφεσης στην Ελλάδα. Που πολύ δύσκολα θα μετατραπεί σε ισχυρή ανάπτυξη ενόσω όχι μόνο η ευρωπαϊκή αλλά και η παγκόσμια οικονομία κινούνται με επιβραδυνόμενους ρυθμούς.

Το συνολικό χρέος της ευρωζώνης έφτασε στο πρώτο τρίμηνο του 2013 το ποσοστό ρεκόρ 92% του ΑΕΠ, όταν υποτίθεται ότι επί τρία χρόνια γίνονται προσπάθειες για τη μείωσή του. Η κατάσταση δε είναι πολύ χειρότερη στις χώρες του Νότου. Οι οπαδοί της λιτότητας θα ισχυριστούν βέβαια πως τέτοιου είδους σχέδια θέλουν χρόνο για να δείξουν αποτέλεσμα και ότι τα καλύτερα είναι μπροστά.

Προσωπικά, έχω ζωηρές αμφιβολίες.

Εκτιμώ ότι η λιτότητα με τον σφοδρό τρόπο που έχει επιβληθεί «στρεσάρει» της ευρωπαϊκές χώρες, όχι μόνο οικονομικά, δημιουργώντας φαύλο κύκλο, αλλά κοινωνικά και πολιτικά.

Με έναν τρόπο που μπορεί τελικά να δυναμιτίσει τα ίδια τα θεμέλια της «Ενωμένης Ευρώπης».

Δεν ξέρω αν τελικά το δίλημμα που έθεσε ο κ. Munchau θα αποτελέσει διαπραγματευτικό χαρτί για τούτη, ή ίσως την επόμενη, κυβέρνηση, όπως ο ίδιος αφήνει εμμέσως να εννοηθεί στο άρθρο του.

Νομίζω όμως ότι η συστηματική διερεύνηση ενός εναλλακτικού δρόμου, χρήσιμου εν πάση περιπτώσει εφόσον η ευρωζώνη πάψει να είναι αυτό που ξέρουμε, ή πάψει να υπάρχει, θα έπρεπε να βρίσκεται στις «διακριτικές» προτεραιότητες της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Διά παν ενδεχόμενο.

exipno.gr

Read More

Η Goldman Sachs προτείνει περικοπές μισθών κατά 30%

Σοκ στη Γαλλία από την έκθεση

Σοκ προκαλεί έκθεση της Goldman Sachs που δημοσιεύεται στον οικονομικό τύπο της Γαλλίας και προτείνει δραστικές περικοπές μισθών στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.

Συγκεκριμένα, οικονομολόγος της γνωστής αμερικανικής τράπεζας προτείνει να μειωθούν οι μισθοί κατά 30% ώστε να αποκατασταθεί το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της χώρας και να μειωθούν τα ελλείμματα.

Ωστόσο, όπως διευκρινίζει, η εφαρμογή της εν λόγω πρότασης είναι αδύνατη πολιτικά, δεδομένου ότι η κυβέρνηση Ολάντ δε θα λάμβανε τέτοια απόφαση.

Read More

Coach Vs. Starbucks

Τι κοινό έχουν οι μετοχές των Starbucks και Coach; Εκ πρώτης όψεως, όχι πολλά. Εκτός από το γεγονός ότι και οι δύο εταιρείες έχουν πραγματικά ισχυρά εμπορικά ονόματα και πολύ αφοσιωμένους πελάτες, λειτουργούν σε δύο εντελώς διαφορετικούς κλάδους. Η μία πουλάει τσάντες και η άλλη καφέ.

Γιατί βρίσκω τις εταιρείες αυτές ενδιαφέρουσες;

Οι Starbucks και Coach παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον αυτή τη στιγμή γιατί αποτελούν εξαίρετα παραδείγματα του πως οι αποτιμήσεις μπορούν ξεφύγουν από τον “έλεγχο” των επενδυτών. Μία από αυτές τις εταιρείες – η Coach – εμφανίζει παραδοσιακά υψηλότερη ανάπτυξη σχεδόν σε κάθε οικονομικό επίπεδο. Όμως, σε μία αποτίμηση βάσει της σχέσης τιμής και ελεύθερων ταμειακών ροών, η Starbucks είναι πολύ μπροστά παρά το γεγονός ότι ο βασικός παράγοντας που επηρεάζει την ανάπτυξη και των δύο εταιρειών, το “διακριτικό εισόδημα”, είναι παρόμοιος. Ενώ οι ιστορικές επιδόσεις είναι συχνά ένα κακό μέσο πρόβλεψης μελλοντικών επιδόσεων, οι εταιρείες που συνεχίζουν να αναπτύσσονται και να εμφανίζουν ισχυρά κέρδη, συνήθως έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα που πολύ απλά τις κάνει καλύτερες εταιρείες.

Αν εξετάσουμε τους δείκτες ανάπτυξης θα δούμε ότι και οι δύο εταιρείες τα έχουν πάει πολύ καλά. Σε επίπεδο εσόδων τα τελευταία 10 χρόνια, η Coach έχει σημειώσει ανάπτυξη 21% ενώ η Starbucks έχει αναπτυχθεί κατά 15% σε σωρευτικό μέσο όρο. Σε επίπεδο καθαρού κέρδους, η Coach σημείωσε αύξηση 28% ενώ η Starbucks 21%. Πρόκειται για εξαιρετικά ποσοστά αύξησης )όπως φαίνεται στο παρακάτω γράφημα).



Εξαιτίας του νόμου των μεγάλων αριθμών, καμία εταιρεία δεν μπορεί να συνεχίσει να αναπτύσσεται με αυτά τα ποσοστά. Δεν είναι όμως δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι οι εταιρείες αυτές θα καταφέρουν να αναπτυχθούν με ρυθμούς αρκετά μεγαλύτερους από την οικονομική ανάπτυξη, δεδομένου ότι κατά πάσα πιθανότητα έχουν σαφές συγκριτικό πλεονέκτημα.


Αλλά η αποσύνδεση μεταξύ των δύο αυτών εταιρειών είναι ότι μία από αυτές αποτιμάται πολύ περισσότερο από την άλλη τόσο σε επίπεδο P/E όσο και σε P/FCF. Και οι δύο εταιρείες παράγουν περίπου 1 δισ. δολάρια ελεύθερων ταμειακών ροών ετησίως αλλά η Starbucks είναι 230% πιο ακριβή από την Coach!

Σαφώς και μπορούμε να υποθέσουμε ότι η Starbucks έχει καλύτερες προοπτικές. Ή ίσως μπορούμε να υποθέσουμε ότι τουλάχιστον μία από τις δύο εταιρείες αποτιμάται στην ουσία λανθασμένα, ιδιαίτερα από τη στιγμή που η φθηνότερη εταιρεία, η Coach, είναι στην ουσία αυτή με την υψηλότερη ιστορική ανάπτυξη, την καλύτερη οικονομική επίδοση και την πιο σταθερή αύξηση κερδών.

Δεδομένης της μεγάλης απόκλισης στις αποτιμήσεις, η αγορά προφανώς πιστεύει ότι η Starbucks έχει ένα πολύ πιο λαμπρό μέλλον από την Coach και εκτιμά ότι θα αναπτυχθεί ταχύτερα.

Αν δούμε μία γενικότερη εικόνα των δύο εταιρειών ίσως μπορούμε να έχουμε μία γενική αντίληψη για τις διαφορετικές τους προοπτικές, έχοντας κατά νου την ικανότητα ανάπτυξης της καθεμιάς.

Στην παρούσα φάση, το 86% των εσόδων της Coach προέρχεται από δύο ώριμες αγορές – των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Η ανάπτυξη από αυτές τις αγορές είναι περίπου 10% που παραμένει πολύ καλό ποσοστό. Στο μεταξύ, η αγορά των ΗΠΑ αναλογεί στο 76% των εσόδων της Starbucks. Από γεωγραφικής πλευράς, και οι δύο εταιρείες έχουν “κατακτήσει” τις αγορές από τις οποίες κατάγονται. Και οι δύο εταιρείες αναπτύσσονται ραγδαία στην Κίνα, γεγονός που θα επηρεάσει το μεγαλύτερο μέρος της ανάπτυξής τους τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.




Αναμένεται η Starbucks να ξεπεράσει την Coach τόσο πολύ που θα διασφαλίζει ένα premium της τάξης του 175%; Ίσως, αλλά η λογική μου λέει ότι αυτό το premium μπορεί να είναι μεγάλο, δεδομένης της ομοιότητας στα ιστορικά μοτίβα ανάπτυξης των εταιρειών, της επέκτασής τους σε παρόμοιες αγορές και στις ικανότητες διαχείρισης.

Οι ταμειακές ροές είναι πιο σημαντικές από τα κέρδη

Οι επενδυτές συχνά κοιτούν τα P/E, αλλά τα κέρδη δεν είναι στην πραγματικότητα ο καλύτερος τρόπος καθορισμού της αξίας μίας εταιρείας. Η ικανότητα παραγωγής χρηματικών ροών είναι στην ουσία ο απόλυτος τρόπος υπολογισμού της αξίας μίας εταιρείας. Το ενδιαφέρον στοιχείο μεταξύ των δύο εταιρειών είναι ότι η Starbucks στην πραγματικότητα εμφανίζει πολύ μεγαλύτερα καθαρά κέρδη της τάξης των 1,4 δισ. δολαρίων έναντι 1 δισ. δολαρίων της Coach. Όμως από την πλευρά των ελεύθερων χρηματικών ροών, που είναι αυτό που πραγματικά μετράει να επενδύσει κανείς, οι δραστηριότητες της Coach είναι πολύ πιο “παραγωγικές” ανά δολάριο κέρδους, σε σύγκριση με την Starbucks. Στην ουσία, τα τελευταία 10 χρόνια, η Coach έχει καταφέρει να κερδίσει 2% περισσότερες χρηματικές ροές ανά δολάριο κέρδους σε σύγκριση με την Starbucks. Το 2% μπορεί να μην ακούγεται πολύ, όμως για να έχει συντηρηθεί για μία δεκαετία, δείχνει ότι μπορεί να γίνει μεγαλύτερο.



Ας επιστρέψουμε όμως στο βασικό σημείο της λανθασμένης αποτίμησης. Αν αποτιμήσουμε την Starbucks σε σχέση με την Coach, σε επίπεδο ελεύθερων χρηματικών ροών, η Starbucks στην πραγματικότητα διαπραγματεύεται με premium 230% και όχι με το “τιποτένιο” premium 175% σε επίπεδο P/E. Θα έλεγα ότι οι περισσότεροι αναγνώστες σε αυτό το σημείο θα αμφισβητούσαν την αποτίμηση της μίας ή και των δύο εταιρειών. Είναι προφανές ότι κάτι... δεν βγαίνει.

Έτσι λοιπόν, μήπως η Starbucks αξίζει διπλάσια και τριπλάσια από την Coach; Για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, εγώ δεν πιστεύω ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η πιο πιθανή απάντηση είναι ότι η Starbucks είναι λίγο πιο “τσιμπημένη” ενώ η Coach είναι υποτιμημένη. Πως λοιπόν μπορείς να αντιμετωπίσεις μία τέτοια κατάσταση επενδυτικά;

Μπορεί κάποιος να κάνει χρήση του Beta (της συνδιακύμανσης των ημερήσιων αποδόσεων της Coach και των ημερήσιων αποδόσεων της Starbucks / Διακύμανσης των ημερήσιων αποδόσεων της Coach) για να βρεις τι είδος συντελεστή αντιστάθμισης μπορείς να αναμένεις αν τοποθετηθείς long στην Coach και short στην Starbucks. Η συσχέτιση δεν λειτουργεί γιατί δείχνει την κατεύθυνση της σχέσης αλλά δεν υπολογίζει την βαρύτητα της σχέσης, αντίθετα με τον συντελεστή Beta που το κάνει.



Δυστυχώς, το Beta δύο ετών (γράφημα 4) για την Starbucks σε σχέση με την Coach έχει εμφανιστεί κάπως ασταθές και πρακτικά άχρηστο. Το Beta ενός έτους ήταν ακόμη πιο ασταθές, όμως αυτή η μικρή ανάλυση υπερτονίζει το πόσο εύκολα μπορούν να αποτιμηθούν λάθος οι μετοχές.

Ηθικό δίδαγμα: Αν η Starbucks έχει τιμολογηθεί σωστά, τότε είναι εξαιρετικά πιθανό ότι η Coach είναι υπερβολικά υποτιμημένη οπότε είναι καλό να την αγοράσει κανείς. Και αν η Coach είναι σωστά τιμολογημένη, τότε μείνετε μακριά από την Starbucks, ή ακόμη καλύτερα να την σορτάρετε.

Ο Matt Bolduc είναι αναλυτής της Saxo Βank


capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Read More

The desponded country

"Καλές γιορτές", "Happy holidays" wished me my neighbour Panagiota, when I met her today at the train station. But really happily Panagiota did not work. The greeting sounded rather ironic, how „... nice mess!“ Two months ago Panagiota has lost her job in an Athens fashion boutique, the store had to surrender – one of about 70,000 bankruptcies in the Greek retail trade since January, 2011. Almost half of all stores stands on the Stadiou street, earlier one of the most animated shopping miles of Athens, empty.

Panagiota is 48 and she has only few chances to find a new job. Now the 4-headed family lives on the salary of the father. He is an official in the Greek foreign ministry and earns 1.159 euros net in the month. „We pull through only because our parents put on one side somewhat of her pension for us“, says Panagiota. However, also the old people have less and less: Now in the train of the latest savings decisions her pension is curtailed once more about ten percent. It is already the fourth shortening since beginning of the crisis.

What lies behind them, know the Greeks: In 2012 the blackest year was economically since end of the war. The unemployment reached a new record. From the eleven million Greeks only 3.7 millions have a job. Now the country goes to the sixth year of the recession – and the people ask themselves: What brings in 2013?

The mood is pressed. Nearly seven of ten Greeks, according to a topical euro barometre survey, are discontented with her life, eight of ten see her country „on the wrong way“. Only six of Hundred think that the situation makes amends during the coming twelve months.

But there is moments, there one scoops hope again. If possibly, like now, the rating agency raises standard & Poor's (S&P) of Greece credit standing of "SD" (Selective Default) about immediately six steps on "B-". Creditworthiness of Greece was valued so high at last in June, 2011. Also with the rating raised now Greek's Bond highly speculative arrangements remain. Even other six steps distinguish the country with S&P from the "investment degree", the league of the sure or on an average good arrangements. But, at least, the investors catch some hope again. To read is in it that the yield of the Greek 10-annual loan fell now on the deepest state since March, 2011. After she had still lain in summer at 30 percent, it amounts topically to 10.3 percent.

handelsblatt.com

Read More

Η Γαύδος, τα γεωτρύπανα και η Τουρκία

Τις τελευταίες ημέρες οι φίλοι και γείτονές μας Τούρκοι προσπαθούν να μας θυμίσουν την παρουσία τους. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εγείρουν θέματα ιδιοκτησίας σε μικρά νησιά του Αιγαίου, τα οποία όμως είναι ιδιαίτερα σημαντικά για το θέμα των πετρελαίων. Ο εκνευρισμός τους για τις έρευνες σε Ιόνιο και Κρήτη είναι έκδηλος. Ποιος είπε ότι δεν χρειαζόμαστε εξοπλισμούς;

Είναι σαφές ότι η Τουρκία δεν θέλει να προχωρήσουμε τις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες. Δεν θέλει τα γεωτρύπανα. Γι΄ αυτό και αρχίζει να επινοεί διάφορες ιστορίες για αγρίους γύρω από το ιδιοκτησιακό καθεστώς ακόμη και μικρών νησιών που βρίσκονται νότια της Κρήτης!

Οι μελέτες για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο αυξάνουν την γεωπολιτική σημασία της χώρας μας. Τα γεωτρύπανα καθιστούν αδύνατη την αμφισβήτηση των δικαιωμάτων μας. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη της αντίστοιχης κυπριακής υπόθεσης. Οι απειλές κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας παρέμειναν απειλές, όταν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα έπρεπε διαφορετικά να έρθουν σε σύγκρουση με το Ισραήλ...

Στην Ελλάδα επί σειρά ετών δεν τολμούσαμε να ανοίξουμε τον φάκελο πετρέλαια, φοβούμενοι τις συνέπειες που θα είχε μία τέτοια ενέργεια στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αν οι Κύπριοι δεν έκαναν την αρχή, ο Πάγκαλος ακόμη θα χαρακτήριζε γραφικούς όσους έλεγαν ότι υπάρχουν υποψίες κοιτασμάτων στο Αιγαίο ή στο Ιόνιο.

Κάποιοι προσπάθησαν κάτι να πουν και με αφορμή την προστασία του... τουρισμού, αλλά ευτυχώς επέστρεψαν στο... σκότος απ’ όπου προήλθαν. Μόνο ένας ηλίθιος θα ζητούσε να σταματήσουν τώρα τα γεωτρύπανα για να μην υπάρξει στο μέλλον κίνδυνος μόλυνσης του περιβάλλοντος. Θα μπορούσε να ζητήσει να επιβληθούν αυστηροί όροι ασφάλειας στις εταιρείες. Όχι όμως να μην μπουν γεωτρύπανα. Δεν έχει λογική. Σε μία τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να απαγορεύσει και την διέλευση των πλοίων που μεταφέρουν πετρέλαιο από τα εθνικά και διεθνή ύδατα. Περισσότερες πιθανότητες ατυχήματος υπάρχουν από ένα ναυάγιο απ’ ό,τι από μία δεξαμενή! Η αντίδραση της Τουρκίας δείχνει ποιος είναι ο σωστός δρόμος!

Η ελληνική κυβέρνηση καλείται πλέον να κάνει όλα όσα δεν έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Να κτίσει τις διεθνείς της συμμαχίες με τέτοιο τρόπο που να εξασφαλίσει ταυτόχρονα πολλά πράγματα: Και το οικονομικό και το πολιτικό όφελος από τις συμφωνίες της με τις μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού. Οι Κύπριοι μας έδειξαν πως γίνεται αυτό. Όποιος φοβάται, ας καθίσει σπίτι του και ας μην ασχοληθεί με τα κοινά.

Στο σημείο αυτό θα πουν κάποιοι ότι έχουν ήδη καλλιεργηθεί πολλές προσδοκίες κι ότι θα πρέπει να είμαστε υπομονετικοί κι ίσως να χαμηλώσουμε τους τόνους. Σε έναν βαθμό έχουν δίκιο. Δεν μπορούμε ακόμη να ξέρουμε τι ακριβώς κρύβεται στο υπέδαφος και ποιο είναι το κόστος εκμετάλλευσης των όποιων κοιτασμάτων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν προετοιμάζεσαι για την επόμενη ημέρα. Πόσο μάλλον όταν οι Τούρκοι δημιουργούν θέματα από εκεί που δεν υπάρχουν και με στόχους που είναι ορατοί δια του γυμνού οφθαλμού.

Όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση αρκετοί άνθρωποι ονομάτισαν την ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών των τελευταίων δεκαετιών ως έναν από τους λόγους της υπερχρέωσης της χώρας. Κι είχαν απόλυτο δίκιο. Η μικρή Ελλάδα δαπανούσε για όπλα πάρα πολλά χρήματα κι αυτό επειδή συμβαίνει να γειτνιάζει με ένα κράτος ταραξία! Η Τουρκία δεν υπήρξε στο παρελθόν καλός γείτονας και δεν θα υπάρξει στο μέλλον.

Οι εταίροι μας στην ΕΕ όχι μόνο δεν έχουν βοηθήσει να αυξηθεί η αίσθηση της ασφάλειας στους Έλληνες, αλλά φρόντισαν να κερδοσκοπήσουν ασύστολα σε βάρος μας. Η πολεμική βιομηχανία της Ευρώπης οφείλει πολλά στην προοπτική μιας ελληνοτουρκικής σύρραξης!

Παρόλα αυτά, αν είχαμε χρησιμοποιήσει σωστά τα χρήματα που έχουμε δαπανήσει για εξοπλισμούς, αυτή την στιγμή η δυνατότητα της χώρας να αμυνθεί αποτελεσματικά έναντι οποιουδήποτε αμφισβητούσε τα κυριαρχικά της δικαιώματα θα ήταν αδιαμφισβήτητη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ότι ξοδέψαμε πολλά χρήματα για την άμυνα της χώρας, αλλά ότι οι δαπάνες εκείνες αποδεικνύονται σήμερα ανεπαρκείς!

Οι αποθήκες μας είναι σήμερα γεμάτες με υπερσύγχρονα όπλα που σαπίζουν. Είτε επειδή δεν υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό, είτε επειδή τελικά δεν τα χρειαζόμασταν. Η Ελλάδα δεν αγόραζε όπλα με βάση τις δικές της ανάγκες, αλλά με βάση την ανάγκη της διεθνούς αμυντικής βιομηχανίας να αυξήσει τους τζίρους και την κερδοφορία της. Γύρω από τους εξοπλισμούς στήθηκε ένας χορός δισεκατομμυρίων σε μίζες και δωροδοκίες. Αν για κάτι θα έπρεπε να συρθούν στα δικαστήρια οι επίορκοι δεν είναι μόνο ότι δέχτηκαν δώρα, ότι δωροδοκήθηκαν, αλλά και το γεγονός ότι με την στάση τους μείωσαν σημαντικά την αμυντική ικανότητα της χώρας τους. Πρόκειται για πράξη εθνικής προδοσίας.

Η συζήτηση δεν πρέπει να γίνεται μόνο για τον Άκη Τσοχατζόπουλο και την παρέα του. Αλήθεια, έχουν ποτέ διερευνήσει οι κύριοι υπουργοί άμυνας (τι λέμε τώρα) πόσοι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας προσελήφθησαν από εταιρείες εμπορίας όπλων αμέσως μετά την συνταξιοδότησή τους; Δεν ήταν μόνο ο Άκης. Είναι πιο πολύπλοκο το θέμα και όσοι ασχολούνται με θέματα άμυνας το γνωρίζουν! Ολόκληρα «συστήματα» δημιούργησαν «ταμεία» από τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Συστήματα που έχουν κάθε λόγο να μην αλλάξει το παραμικρό στον τρόπο λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων και του τρόπου επιλογής των εξοπλιστικών του προγραμμάτων.

Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το θέμα. Η χώρα χρειάζεται όπλα. Χρειάζεται άμυνα. Αλλά πάνω απ’ όλα χρειάζεται διαδικασίες και θεσμούς. Με τους επίορκους να έχουν αναλάβει όλες τις νευραλγικές θέσεις, είναι αμφίβολο αν μπορεί να λειτουργήσει κι αυτή ακόμη η Δημοκρατία.

Χρειαζόμαστε Ένοπλες Δυνάμεις άρτια εξοπλισμένες και σωστά οργανωμένες. Ήταν τραγικό λάθος της κυβέρνησης Σαμαρά ο χειρισμός των ειδικών μισθολογίων. Η ισοπεδωτική λογική με την οποία αντιμετωπίστηκαν άπαντες. Κι ειδικά οι άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων. Θα μπορούσε να συζητήσει κανείς για το γεγονός ότι διαθέτουμε περισσότερους στρατηγούς απ’ ό,τι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Θα μπορούσε να συζητήσει πολλά πράγματα. Αλλά όχι να κάνει περικοπές από τον μάχιμο που παίζει κάθε μέρα την ζωή του κορώνα γράμματα σε αερομαχίες στο Αιγαίο.

Μία χώρα για να περιφρουρήσει τα δίκαιά της πρέπει να είναι δυνατή. Στον κόσμο μας δεν επικρατεί το δίκαιο των λαών, αλλά το δίκαιο των ισχυρών. Η υπόθεση των πετρελαίων θα φέρει αργά ή γρήγορα στο προσκήνιο και πάλι το θέμα των εξοπλισμών. Όταν έχεις μία Τουρκία να απειλεί με αυτό τον τρόπο και ταυτόχρονα την τύχη να διαθέτεις κατά φαντασία ομοτράπεζους εταίρους σε μία φανταστική Ένωση, όπως είναι η ΕΕ, τότε δεν σου μένουν και πολλοί δρόμοι. Οι διεθνείς συμμαχίες και ο βαθμός ετοιμότητας των ενόπλων δυνάμεών μας είναι ο μόνος ασφαλής. Εκτός κι αν οι κάτοικοι της Γαύδου θα πρέπει από τώρα να εκκενώσουν το νησί. Για να μην δυσαρεστηθούν οι γείτονές μας και οι εγχώριοι θαυμαστές τους.


Θανάσης Μαυρίδης

capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Read More

Alpha Bank: Εγκριση ομολογιακού 150 εκατ. ευρώ υπέρ της Credit Agricole

Eγκρίθηκε από τη δεύτερη και τελευταία επαναληπτική ΓΣ των μετόχων της Alpha Bank η έκδοση μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου ύψους 150 εκατ. ευρώ υπέρ της Credit Agricole. Yπενθυμίζεται ότι το ομολογιακό μετατρέψιμο θα εκδοθεί από την Alpha στο πλαίσιο της συμφωνίας για την απορρόφηση της Εμπορικής Τράπεζας. Επίσης εγκρίθηκε και το δεύτερο θέμα της ατζέντας της γενικής συνέλευσης που αφορούσε τη χορήγηση εξουσιοδότησης για τη διενέργεια Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου. Ωστόσο αυτή ήταν τυπική έγκριση καθώς εφόσον απαιτηθεί ή αποφασιστεί η ΑΜΚ θα πρέπει να συγκληθεί ξανά η ΓΣ κατά την οποία θα ενημερωθούν οι μέτοχοι για τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της, δηλάδή το ύψος του ποσού της ΑΜΚ, συγκεκριμένη τιμή, κλπ.

imerisia

Read More

Συνεργασία Apple, Google και Microsoft με στόχο τις ευρεσιτεχνίες της Kodak

Η Apple και η Google, δύο από τις μεγαλύτερες εταιρείες τεχνολογίας παγκοσμίως, μπορεί να θεωρούνται αιώνιοι «εχθροί», αλλά αυτό δεν φάνηκε να αποτελεί εμπόδιο στο να συνεργαστούν προκειμένου να αγοράσουν μια τεράστια σειρά από ευρεσιτεχνίες της Kodak, η οποία έχει κηρύξει πτώχευση.
Οι δύο κολοσσοί συμμετέχουν σε μια συμφωνία 525 εκατομμυρίων δολαρίων, μαζί με τις Microsoft, Samsung, Facebook, Amazon, Fujifilm, RIM, Huawei και άλλες εταιρείες, ανακοίνωσε την Τετάρτη η Kodak.

imerisia.gr

Read More